تومور نخاعی چیست ؟

تومور نخاع - مطالعه موردی 1

خوشبختانه تومورهای واقع در نخاع نادر هستند. بروز کلی این تومورها تقریباً هفت درصد از کل تومورهای سیستم عصبی مرکزی است. در اصل، علاوه بر موارد نادر، دو تومور شایع (85 درصد) وجود دارد که عمدتاً خود را در نخاع نشان می دهند.

اپندیموم و آستروسیتوم. تنها سه درصد از اپاندیموم‌ها سیر بدخیم را نشان می‌دهند، در حالی که آستروسیتوما در 20 درصد موارد یک نوع آناپلاستیک را نشان می‌دهد. هر دو نوع تومور را می توان با کم یا بدون شیمی درمانی درمان کرد و رادیوتراپی خطرات نسبتا بالایی را در مورد میلوپاتی های پس از اکتینیک به همراه دارد. به دلیل رشد آهسته آنها در طناب نخاعی، علائم به تدریج ظاهر می شود و تشخیص زودهنگام چنین آسیب شناسی را بسیار دشوار می کند.

مثال

یک مهندس 34 ساله و راهنمای کوهستانی سرگرمی، یک سال است که از دردهای ناپایدار و منتشر گردن شکایت می کند که برخی از آنها به ناحیه اکسیپوت و شانه چپ تابش می کند.

سه ماه قبل از تشخیص، بیمار ابتدا متوجه بی حسی در انگشتان دست چپ و احساس سوزش در کل کف دست چپ شد. در نتیجه، کاهش مهارت‌های حرکتی ظریف در دست چپ با کاهش همزمان در مشت کردن مشت مشاهده شد.

معاینه عصبی علامت لرمیت مثبت را با احساس برق در امتداد ستون فقرات در هنگام خم شدن سر نشان داد. همچنین اولین علائم سندرم تتراپیرامیدال با کاهش رفلکس در اندام فوقانی و اسپاستیسیتی مجزا در اندام تحتانی مشاهده شد. هماهنگی دست چپ همزمان با شروع آتاکسی راه رفتن کاهش یافت.

ارزیابی MRI (تصاویر 1 و 2) یک تومور حجیم داخل مدولری را نشان می دهد که از C3 تا C6 گسترش یافته است. یک جزء کیستیک در قطب های تومور مشهود است. بخش جامد تومور ماده حاجب را جذب می کند. با توجه به اندازه ضایعه و نقایص عصبی پیشرونده، مداخله جراحی باید به بیمار توصیه شود. هدف از مداخله جراحی، از یک سو، اجبار به تشخیص و از سوی دیگر، برداشتن کامل ضایعه تا حد امکان به منظور جلوگیری از تتراپلژی قریب الوقوع است.

ام آر آی ساژیتال

تصویر 1: MRI ساژیتال با وزن T2. توده داخل مدولری عظیم در نخاع گردنی

ام آر آی با ماده حاجب

تصویر 2: T1 با ماده حاجب. تصویر بخش جامد تومور در تضاد نور با تغییرات کیستیک مجاور در قطب

عمل جراحی

برای جلوگیری از وخامت قطعی وضعیت عصبی در نتیجه ترومای جراحی، عمل بر روی خود نخاع باید با ملایمت انجام شود.

پس از لامینوپلاستی، نخاع به صورت طولی در خط وسط بین ستون های پشتی باز می شود تا به رشته های عصبی نزولی و صعودی آسیبی نرسد.

به یک معنا، نخاع مانند یک کتاب در وسط باز می شود (شکل 3). پایش الکتروفیزیولوژیک بخش ضروری تضمین کیفیت در طول عملیات است. متخصص مغز و اعصاب حاضر در اتاق عمل عملکرد پتانسیل عصب نزولی و صعودی را به صورت آنلاین اندازه گیری می کند. بر اساس این اطلاعات، جراح می تواند تکنیک میکروسرجری خود را تطبیق دهد. این کار تیمی امکان تجزیه و تحلیل پیش آگهی از دوره عصبی در طول عمل را فراهم می‌کند و جراح مغز و اعصاب را قادر می‌سازد تا به مرز تومور با خطر نسبتاً کم نزدیک شود و قصد دارد تومور را مجبور کند تا حد امکان ریشه‌ای برداشته شود. با تغییر در سیگنال عصبی، محل تشریح تومور تغییر می کند یا شکسته می شود، واکسن کورتیزون داده می شود و افزایش فشار خون برای بهبود گردش خون موضعی تحریک می شود.

شکل 4 شرایط حین عمل را نشان می دهد. تومور قهوه ای رنگ تا حدی در داخل توسط دیسکتور اولتراسونیک خرد شد و آسپیره شد. سپس این امکان جستجوی کپسول تومور به صورت آتروماتیک را فراهم می کند، زیرا تومور به خودی خود فرو می ریزد. از آنجایی که مثال شرح داده شده یک اپاندیموم بود، یک لایه جداکننده واضح در نخاع یافت می شود. این امکان برداشت کامل تومور خوش خیم را فراهم کرد که با MRI بعد از عمل سه ماه پس از جراحی تایید شد (شکل 5).

جراحی نخاع

تصویر 3: نخاع بین ستون های خلفی در خط وسط باز می شود

برداشتن تومور با میکروجراحی

تصویر 4: لایه برداری تومور با میکروسرژیک پس از کاهش داخلی آن

دوره بعد از عمل

بلافاصله پس از عمل، آتاکسی راه رفتن به دلیل دستکاری ستون های خلفی RM افزایش یافت. مهارت های حرکتی ظریف در دست چپ به طور موقت بدتر شده است

دکتر رضا سنجری جراح مغزو اعصاب یکی از بهترین جراحان تنگی نخاع در ایران میباشند برای دریافت خدمات دکتر رضا سنجری جراح مغزو و اعصاب و ستون فقرات کافیست به سایت ایشان سر بزنید و برای دریافت خدمات درمان تنگی نخاع کافیست به سایت ایشان مراجعه نمایید .همچنین برای اشنایی با خدمات بهترین جراح دیسک کمر در تهران کافیست این مقاله از سایت را مطالعه نمایید .

تنگی نخاع چیست ؟

تنگی کانال نخاعی

مقدمه

چیست؟

تنگی کانال نخاعی باریک شدن کانال نخاعی است که در آن طناب نخاعی/اعصاب از سر به پایین کمر کشیده می شود. این باریک شدن بر ساختارهای داخل کانال نخاعی فشار وارد می کند. تنگی ستون فقرات کمری می تواند در پنج مهره آخر کمر رخ دهد.

تنگی نخاع1.jpg

چه چیزی باعث تنگی ستون فقرات کمری می شود؟

برخی از بیماران با این تنگی متولد می شوند، اما تنگی نخاعی معمولا در بیماران بالای 50 سال رخ می دهد. در این بیماران، تنگی نخاع نتیجه تدریجی افزایش سن و «ساییدگی» ستون فقرات در حین انجام فعالیت های روزانه است.

با افزایش سن افراد، رباط های ستون فقرات می توانند ضخیم و سفت شوند (به نام کلسیفیکاسیون). استخوان ها و مفاصل نیز می توانند بزرگ شوند و خارهای استخوانی (استئوفیت ها) تشکیل شوند.

برآمدگی یا فتق دیسک بین مهره ای نیز شایع است. اسپوندیلولیستزیس (سر خوردن یک مهره بر روی مهره دیگر) نیز ممکن است رخ دهد.

برای این مورد به spondylolisthesis مراجعه کنید.

هنگامی که این شرایط در ناحیه ستون فقرات رخ می دهد، می تواند باعث باریک شدن کانال نخاعی شود و به عصب نخاعی فشار وارد کند.

علائم

باریک شدن کانال نخاعی معمولاً علائم تنگی نخاع را ایجاد نمی کند. تنها زمانی که التهاب اعصاب در سطح افزایش فشار رخ می دهد، بیماران شروع به شکایت می کنند.

بیماران مبتلا به تنگی ستون فقرات کمری ممکن است درد، ضعف یا بی حسی را در پاها، ساق پا یا باسن احساس کنند. در ستون فقرات کمری، علائم اغلب هنگام راه رفتن در مسافت‌های کوتاه افزایش می‌یابد و زمانی که بیمار می‌نشیند، خم می‌شود یا دراز می‌کشد، کاهش می‌یابد.

در برخی بیماران، درد از پاها شروع می شود و به سمت باسن حرکت می کند. در سایر بیماران درد از بدن بالاتر شروع می شود و به سمت پایین حرکت می کند. درد ممکن است مانند سیاتیک تابشی باشد یا ممکن است یک درد اسپاسمیک باشد. در موارد شدید، درد ممکن است مداوم باشد.

تشخیص

اکثر پزشکان از ترکیبی از ابزارها استفاده می کنند، از جمله:

شرح حال

پزشک با پرسیدن علائمی که بیمار در حال حاضر تجربه می کند و چگونه این علائم در طول زمان تغییر کرده اند، شروع می کند. پزشک همچنین باید بداند که بیمار چگونه این علائم را مدیریت کرده است، از جمله اینکه چه داروهایی امتحان شده است.

معاینهی جسمی

پس از این، پزشک با جستجوی هرگونه محدودیت حرکتی در ستون فقرات، مشکلات تعادلی و علائم درد، بیمار را معاینه می کند. پزشک همچنین از دست دادن رفلکس‌های بازو یا پا، ضعف عضلانی، از دست دادن حس یا رفلکس‌های غیرطبیعی را که ممکن است نشان‌دهنده درگیری نخاع باشد، معاینه می‌کند.

به پژوهش

پس از معاینه بیمار، پزشک ممکن است از چندین معاینه برای مشاهده داخل بدن استفاده کند. نمونه هایی از این موارد عبارتند از:

MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) - این کمترین تهاجمی است.

سی تی اسکن (توموگرافی محوری کامپیوتری) - این معاینه استخوان ها را بهتر از بافت عصبی نشان می دهد.

میلوگرام - یک رنگ مایع به ستون فقرات تزریق می شود، اما امروزه از این معاینه معمولا استفاده نمی شود.

اشعه ایکس - این معاینه می تواند ساختار مهره ها و خطوط مفاصل را نشان دهد.

درمان

طیف وسیعی از گزینه های درمانی و خطرات و مزایای هر گزینه را باید با پزشک خود در میان بگذارید. این امر هر گونه مسائل بهداشتی دیگری را که ممکن است بر خطرات و مزایای آن تأثیر بگذارد، در نظر می گیرد.

تحرک عموما برای ستون فقرات مفید است. خم شدن به جلو اغلب برخی از علائم را تسکین می دهد. هل دادن سبد خرید می تواند گاهی ساده تر از ایستادن ساده باشد. دوچرخه ورزشی می تواند به حفظ تناسب اندام و کاهش خطر افزایش وزن کمک کند. برخی از بیماران واکر در فضای باز را برای تحرک و استقلال مفید می دانند.

درمان غیر جراحی

داروها

سه گروه اصلی که به تنهایی یا به صورت ترکیبی بر ضد درد اثر می‌گذارند عبارتند از:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID)

مسکن های عصبی

مسکن های معمولی

برخی از داروها خطر آسیب بالایی دارند و توصیه نمی شوند، از جمله مسکن های قوی تریاک و داروهایی مانند دیازپام.

درمان با ورزش

هیچ تمرین درمانی خاصی برای تنگی کانال نخاعی وجود ندارد. با این حال، مهم است که تناسب اندام بمانید و خود را تا حد امکان فعال نگه دارید. هر ورزشی که از آن لذت می برید و باعث ناراحتی زیادی نمی شود برای شما خوب است. دوچرخه‌سواری (مثلاً روی دوچرخه ثابت) می‌تواند بسیار مفید باشد زیرا وضعیت خم شدن روی دوچرخه می‌تواند علائم پا را تسکین دهد و اغلب ورزشی است که به خوبی برای تنگی کانال نخاعی قابل تحمل است.

تزریقات

اینها می توانند در برابر دردی که خود را نشان می دهد مفید باشند